آیا خوزستان نقشی در تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری برای انتقال و یا عدم انتقال آب از سرچشمه‌های کارون دارد؟ در حال حاضر قطعا خیر. درست یا غلط بحث مدیریت منابع آبی و اتخاذ سیاست‌های کلان کشور در تهران صورت می‌گیرد. تا بوده همین بوده. شاید به همین خاطر است که برخی از مردم [به اشتباه] دعا می‌کنند که گردوخاک‌ها به تهران برسد.

اگر صدها مقاله علمی بنویسیم، هزاران گزارش خبری درباره وضعیت خوزستان منتشر کنیم، کتاب چاپ کنیم، سیمینار برگزار کنیم، فیلم و مستند بسازیم ولی نتوانیم نتیجه آن‌ها را به تهران منتقل کنیم مثل آن است که در یک اتاق دربسته مشغول کار رسانه‌ای هستیم.
چه خوشمان بیاید و چه نیاید، چه موافق باشیم و چه مخالف، این واقعیت موجود ماست.
مثلا بهتر است به جای این همه سیمینار که در اهواز برگزار شد یک سیمینار و یا همایش بزرگ در زمینه مدیریت آب در تهران برگزار کنیم. یا یک زنجیره انسانی دفاع از کارون در مقابل سازمان محیط زیست کشور در تهران برگزار کنیم. یا خبرنگاران تهرانی را برای بازدید به خوزستان دعوت کنیم. راستی چند مرتبه سیاستمداران و تحلیل‌گران ساکن در تهران را به خوزستان دعوت کرده‌ایم؟ اصلا آیا تاکنون تلاشی برای اقناع‌سازی مردم پایتخت برای آنچه که ما آن را حقوق بدیهی خود می‌دانیم داشته‌ایم؟
اگر حقیقتا احساس می‌کنیم در موضوع مدیریت آب نه منافع ملی لحاظ شده و نه منافع استان و در موضوع انتقال آب نگاهی یک سویه و بخشی نگر حاکم است چاره‌ای نداریم جز اینکه نارضایتی و مخالفت خودمان را به تهران منتقل کنیم. نه اینکه در اهواز بنشینیم و برای خودمان مرثیه مرگ بسراییم.

علی سواری/ منتشر شده در روزنامه فرهنگ جنوب (سال بیست و یکم | شماره 3811 | دوشنبه | 16 بهمن ۱۳۹۶)