«در استان خوزستان مشکل بیکاری فارغ التحصیلان زیاد نیست و بیشتر مشکل بیکاری در کم سوادان وجود دارد.» این سخنی است که به صورت جدی از زبان معاون وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در سفر خود به خوزستان مطرح شد. در حاشیه جلسه شورای عالی اشتغال خوزستان، سخنی که مرا یاد سخن مشابهی از یکی از معاونین رئیس جمهور در حدود 4 سال پیش انداخت. معاون امور جوانان روحانی در حاشیه یکی از جلسات استانداری خوزستان در پاسخ به سوال من درباره معضل بیکاری جوانان خوزستان گفت: «در خوزستان که معضل بیکاری به آن صورت وجود ندارد. وضعیت اشتغال جوانان در خوزستان به نظرم بسیار مطلوب‌تر از سایر نقاط کشور است و...». و این دو سخن مرا به این نتیجه رسانده‌اند که تهران نشینان نسبت به وضعیت معضل بیکاری در خوزستان اطلاعات کافی ندارند و شاید اطلاعات ما غلط است!
اما امید حاجتی رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی خوزستان آمارهای نگران کننده‌ای از وضعیت اشتغال در خوزستان داده. او گفت: بر اساس آمار رسمی نرخ بیکاری در استان 25.7 درصد و شهرهای مسجدسلیمان با نرخ بیکاری 43.5 درصد، باوی، دشت آزادگان،‌ شادگان و کارون با نرخ بیکاری 35.5 درصد شهرهای با بیشترین نرخ بیکاری در خوزستان هستند.
اما چند ماه بعد از آن یعنی در آبان سال 96 رضا میرانی معاون اشتغال اداره‌کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی خوزستان با رد سایر آمارها گفت: در آخرین آمار ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران، خوزستان با 14.9درصد نرخ بیکاری سومین استان کشور در زمینه بیکاری است.
سال‌هاست خوزستان از این آمارهای ضد و نقیض می‌نالد. مسئولین تهرانی هم که صرفا با نگاه به حجم تولیدات کشاورزی، صنعت، نفت و سایر بنگاه‌های کلان اقتصادی خوزستان نتیجه می‌گیرند که خوزستان درد بیکاری ندارد.
خلاصه به نظر می‌رسد کسی درد جوانان خوزستان را نمی‌داند؛ شاید به این خاطر است که تلاش جدی برای درمان صورت نمی‎پذیرد.
علی سواری