بی‌تعارف منصور کتانباف شهردار اهواز زیادی مستقل است. بلد هم نیست جناحی و طایفه‌ای عمل کند. و حاضر نیست سبیل برخی از مخالفینش را چرب کند. نمی‌دانم می‌داند یا نه و اگر نمی‌داند امیدوارم که نداند که این در اهواز نقطه ضعف است برای او؛ متاسفانه!

اگر اکنون در حال خواندن این یادداشت باشید و تصور کنید آمده‌ام مجیزگویی شهردار را بکنم والله که سوءتفاهم شده است. خود من انتقاداتی به شهردار و شورای شهر اهواز دارم؛ که نقد یکی از ارکان رشد این شهر و جامعه است.
اما چه نقدی؟ چه کشکی؟! مگر در این فضای آلوده می‌گذارند چهار کلمه نقد سالم صورت گیرد؟ بروید نوشته‌جات برخی از عزیزان را شخم بزنید، شما اگر یک خط، نقد فنی از این دوستان یافتید من تعهد می‌دهم سردبیر را مجاب کنم تا در شماره بعد تیتر یک بزند «بزرگانِ بهمان بروند از مردم عذرخواهی کنند»!
تازه با تسامح نوشتم نقد. کدام نقد! کدام منتقد؟ اگر تمام حرف‌هایشان را بچلانیم می‌شود اینکه چون شهردار یک فرد کم‌سابقه را برای فلان مسئولیت منصوب کرد پس شهردار فسادستیز نیست، پس جمنا باید عذرخواهی کند که چرا از کتانباف فسادناستیز (!) حمایت کرد. حالا خوب است شهردار مطلوب همین‌ها یک ساعت سابقه در شهرداری ندارد و در دوره‌های قبلی در دوره یکی دیگر از شهرداران مورد حمایتشان فسادهای بزرگی رخ داد... بگذریم!
 نمی‌گویم هیچ انتقادی به برخی از انتصابات شهردار نیست که شاید باشد. اما به اندازه ارزنی به شهرداری که حقیقتا ژنرال است اعتماد کنیم و بگذاریم ژنرال شهر ما روش و نظرات خود را اعمال کند. آخر برخی از حرف‌ها تنه میزند به اخلال‌گری و سنگ‌اندازی. آن هم از سوی بخشی از اصولگرایان که خود از حامیان اصلی لیست جمنایی هستند که ۸ تن از آنان به پارلمان اهواز راه یافته‌اند. شورایی که حاصلش شد شهردار شدن کتانباف. کتانبافی که به معنای دُرُست و دُرُشت کلمه شهردار است. شهرداری که به زعم من شهردارترین شهردار تاریخ اهواز است. اهوازی که خسته است از آزمون و خطا شدن به دست ناشهرداران! ناشهردارانی که جز مردم شهر همه این مثلا منتقدان از آن‌ها راضی هستند، چرایش بماند!
نه سر شما را به دردآورم و نه خودم را خسته کنم! ایراد کار همان است که در ابتدا گفتم، مشکل از همین شهردار است که زیادی مستقل است و بلد نیست جناحی عمل کند و حاضر نیست دندان برخی از مخالفینش را چرب کند.
علی سواری

منتشر شده در روزنامه فرهنگ جنوب/12 اسفند 96